Ես շատ ուրախացա, երբ մայրիկս ինձ ասաց, որ քայլարշավ ենք կատարելու մեր հարազատ ագարակ։ Շատ էի կարոտել մեր խելոք ձիերին՝ Մաշային,Գեներալին։ Ես շատ էի եղել ագարակում , բայց ոչ մի անգամ այսօրվա նման համարձակ և վճռական չէի։ Երբ թամբեցի ձին մի պահ վախեցա , բայց այնքան երջանիկ էի, որ վախս իսկույն անցավ։ Չնկատեցինք ինչպես անցավ ժամանակը։ Կերակրեցինք ձիերին, ավանակին, մի քանի ամսեկան փոքրիկ պոնիին։
Տեսանյութը՝ ներքևում
Ում որ հաղթել չէր կարենում,
Շողոմելով կանչում էր նա,
Նըստեցնում էր իր վըրանում
Էն կորստյան հորի վըրա։
Իջավ Դավիթ ձիուցը ցած,
Գընաց նըստեց… ընկավ հորը.
— Հա՛, հա՛, հա՛, հա՛, քահ-քահ խընդաց
Մըսրա դաժան թագավորը։
— Դե, թող հիմի գընա՝ խավար
Հորում փըթի, էնքան մընա։
Ու ահագին մի ջաղացքար
Բերավ, դըրավ հորի վըրա։
շողոմել — շողոքորթել, խաբել, քծնել
խնդալ — ծիծաղել,
հոր— խորը փոս,
Մայրենի
Ռուսերեն
Հարություն Ավագյանի բլոգ 