4
Էս դարում Մըսըր անհաղթ ու հզոր
Մըսրա Մելիքն էր նըստած թագավոր։
Հենց որ իմացավ՝ էլ Մըհեր չըկա,
Վեր կացավ կըռվով Սասունի վըրա։
Ձենով Օհանը ահից սարսափած՝
Թըշնամու առաջն ելավ գըլխաբաց,
Աղաչանք արավ, ընկավ ոտները.
— Դու եղիր, ասավ, մեր գլխի տերը,
Ու քու շըվաքում քանի որ մենք կանք,
Քու ծառան լինենք, քու խարջը միշտ տանք,
Միայն մեր երկիր քարուքանդ չանես
Ու քաղցըր աչքով մեզ մըտիկ անես։
— Չէ՛, ասավ Մելիք, քու ամբողջ ազգով
Անց պիտի կենաս իմ թըրի տակով,
Որ էգուց-էլօր, ինչ էլ որ անեմ,
Ոչ մի սասունցի թուր չառնի իմ դեմ։
Ու գընաց Օհան՝ բոլոր-բովանդակ
Սասունը բերավ, քաշեց թըրի տակ
Մենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին,
Մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թըրին։
Եկան քաշեցին՝ թե զոռով տանեն,
Թափ տըվավ, մարդկանց գըցեց դես ու դեն,
Փոքրիկ ճըկույթը մի քարի առավ,
Ապառաժ քարից կըրակ դուրս թըռավ։
— Պետք է սպանեմ էս փոքրիկ ծուռին,
Ասավ թագավորն իրեն մեծերին։
— Թագավո՛ր, ասին, դու էսքան հըզոր,
Թըրիդ տակին է ողջ Սասունն էսօր.
Ի՞նչ պետք է անի քեզ մի երեխա,
Թեկուզ իր տեղով հենց կըրակ դառնա։
— Դո՛ւք գիտեք,- ասավ Մըսրա թագավոր,-
Բայց թե իմ գըլխին փորձանք գա մի օր,
Էս օրը վըկա,
Սըրանից կըգա։
Այն ժամանակ ես Մսրի թագավորն էի։ Ես իմացա Սասուն աշխարհի առաջնորդը՝ Մհերը մահացել է , որոշեցի իրականացնել վաղեմի երազանքս և գրավել Սասունը։ Զորքս հավաքեցի և կռիվ գնացի։ Մհերն ուներ մի եղբայր, որին ասում էին Ձենով Օհան ։ Երբ մտա քաղաք , նա սարսափած մոտեցավ և աղաչեց որ չկոտորեմ ժողովրդին, նրանք պատրաստ էին ծառայել ինձ և հարկեր վճարել։ Բայց ես չէի վստահում այդ ծուռ սասունցիներին, այդ ժամանակ հրամայեցի որ ամբողջ ժողովուրդը պետք է անցնի թրիս տակով ։ Բոլորը եկան և անցան, սակայն նրանց մեջ կար մի երեխա , որ չկատարեց իմ հրամանը ։ Ես շատ բարկացա և հրամայեցի սպանել նրան։ Իմ մարդիկ ինձ համոզեցին , որ ընդհամենը փոքրիկ երեխա է ,որ ոչ մի վտանգ իրենից չի ներկայացնում։ Բայց չգիտես ինչու իմ սիրտը վկայում էր , որ այդ փոքրիկը դեռ շատ փորձանքներ է բերելու իմ գլխին։